تاریخ کلام
|
1. «علم کلام» یکى از «علوم بنیادى ادیان» است که به عنوان واسطه اى بین «دین و دانش هاى بشرى»، روابط این دو را بازگو و سعى مى کند دین را در مقابل «دانش هاى زمانى و مکانى بشرى» از نظر تطابق با زمان و مکان قابل تفسیر کند تا زمینه سریان و جریان دین در «جامعه و فرهنگ سیال بشرى» فراهم گردد. پس «مرگ و زندگى و رکود و نوآورى» هر دین، مشروط به علم کلام آن دین و «حضور و عدم حضور اجتماعى دین» نیز بسته به کلام مى باشد.ادامه مطلب... کلام جدید
احمد واعظى از رواج واژه «کلام جدید» در حوزه ادبیات مذهبى ما دیرزمانى نمىگذرد. به نظر مىرسد این واژه برگردان فارسى اصطلاحاتى نظیر [Modern theology] و [New theology] باشد. کتاب شبلى نعمانى (1332-1274 ه.ق) تحت عنوان «علم کلام جدید» کتابى است که به زبان فارسى در سال 1329 به وسیله سید محمد تقى فخر داعى گیلانى ترجمه و انتشار یافت و نخستین اثرى است که در زبان فارسى تحت عنوان کلام جدید، منتشر شد. (1) تاکید فرزانگانى همچون استاد شهید مرتضى مطهرى بر این واژه و تنظیم جزوهاى تحت این نام در سالهاى نزدیک به پیروزى انقلاب، در رواج و تداول این اصطلاح بىتاثیر نبود. کلام
|